Adeta bir yaprağım rüzgâr beni esip savuruyor. Hayatım da böyle işte. Bir olay yaşıyorum, o da beni oraya götürüyor. Bugünlerde aldığım bir nefesin bile bir önemi yok artık.
Sıkıldım, hem de çok. Her gün aynı şey. Sabah kalk on iki saat otur ve düşün. Hani demiştim ya, bedenim yorulmadı ruhum yoruldu. Bazen düşünüyorum. Bunu da yorarsam ne olur acaba. Herhalde o zaman tamamen bir nokta koymuş olurum. Şeytan benimle oynamasın yeter ki. Ondan uzak Allaha yakın olayım başka bir şey istemem.
İşte hayatımın sorunları bir rüzgâr gibi beni savurup götürüyor. Beni süpürüyor ve siliyor hayattan. Elbet bir gün o ılık meltem benim için esecek ama bilinmez hangi sonbaharda eser yapraklarımı döker. Bilinmez.
Bitmeyen umudum ile birlikte bekleyeceğiz birbirimizi.
Kerem TAŞKIN
