Her insan bazen inzivaya çekilir. Kendini dinler. Deyim gibi bazen. Benim her günüm inziva. Bu ara sıklıkla yaptığım şey. Kendimi dinliyorum. Doğru mu yapıyorum yanlış mı yapıyorum şüpheliyim. Yalnız kalmak bazen güzel gelebilir ama süreklisi sıkar. İnzivaya çekildim. Sadece kendimi dinliyorum. Çünkü yalan söylemeyen bir tek kendim kaldım. Bildiğim doğruları karşı tarafa bazen ters gelebiliyor. Anlattıklarımı anlatamamak insana ağır geliyor. İşte bu yüzden köşeme çekildim. Adeta sessizlik içinde boğuluyorum.
Dışarıya yansıtamıyorum. Sessiz bir çığlık atıyorum. Sadece kendim duyuyorum. Düşüncelerimin içinde boğuluyorum. Ama bir gün bu sessiz köşemden çıkıp bağıra bağıra herşeyi dürüstçe anlatacağım. Buna inanıyorum. Çünkü doğruların şöyle bir özelliği var er ya da geç ortaya çıkmak gibi.
Kerem TAŞKIN
